poruczać — ndk I, poruczaćam, poruczaćasz, poruczaćają, poruczaćaj, poruczaćał, poruczaćany poruczyć dk VIb, poruczaćczę, poruczaćczysz, poruczaćrucz, poruczaćczył, poruczaćczony, książk. «oddawać z zaufaniem w czyjeś ręce, pod czyjąś opiekę; powierzać,… … Słownik języka polskiego
poruczyć — → poruczać … Słownik języka polskiego
polecać — ndk I, polecaćam, polecaćasz, polecaćają, polecaćaj, polecaćał, polecaćany polecić dk VIa, polecaćcę, polecaćcisz, polecaćleć, polecaćcił, polecaćcony 1. zwykle dk «włożyć na kogoś obowiązek zrobienia czegoś; kazać, zlecić» Polecił wezwać… … Słownik języka polskiego
poruczanie — n I rzecz. od poruczać … Słownik języka polskiego
polecać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, polecaćam, polecaća, polecaćają, polecaćany {{/stl 8}}– polecić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, polecaćcę, polecaćci, polecaćleć, polecaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zlecać … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poruczyć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}poruczać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień